Het is ongelooflijk maar de leiding schrok vannochtend wakker, het was immers al over negenen en er was nog geen teken van leven vanuit de aangenaam ruikende slaapzaal! Zou het komen omdat aldaar de klok twee uur achterstaat? Een ding is zeker de kinderen moeten wel uitgeslapen zijn! Tijd voor de leiding om zich te groeperen en luidkeels zingend de slaapzaal in te rennen! Het is immers vandaag een belangrijke dag. We hebben er een tiener bij, gefeliciteerd Kiki! Ze pakt vol enthausiasme haar cadeautje, een prachtige bouwpakket voor een vogelhokje inclusief roze bekleding en versierattributen, uit!
In de slaapzaal wijst alleen het geroezemoes nog op de vondst van enkele nieuwe aanwijzingen van Habbert over Tabbert. Hevig worden er notities, aantekeningen en kantekeningen gemaakt. Veel tijd is er echter niet. Opgejaagd door de leiding komen de welpen snel uit hun slaapzak. Onder de slingers wordt genoten van een heerlijk ontbijt. Brammert komt aanlopen, hij heeft een heel patserig verhaal. En tovert een schatkaart tevoorschijn, "gekregen van Habbert". Hierop staat een boerderij en een hunebed getekend, de schat is gemarkeerd bij het Hunebed. Er is geen moment van twijfel, iedereen springt op en besloten wordt om direct terplaatse te gaan. Maar niet voordat de welpen eerst verzamelen bij de vlaggenmast. Helaas heeft deze dags iets droevigs, in verband met de vliegramp in Ukraine wordt de vlag netjes halfstok gehangen.
Snel vertrekken we lopend en teglijkertijd met auto's richting het Nabershof. Aldaar aangekomen worden we welkom geheten door een Drentse man in klederdracht. Na kort overleg wil deze vriendelijke man ons rondleiden over zijn erf en ons de weg wijzen naar het nabijgelegen hunnebed. Het Hunnebed blijkt er een van een bijzonder type, een zogenoemd langgraf. Vol enthausiasme wordt er verteld over deze begraafplaats bestaande uit twee kleine hunebedden omringd door rechtopstaande stenen. De welpen zijn wat moe en horen het verhaal aan al leunend tegen het bouwerk van 5000 jaar geleden. Natuurlijk zijn er vragen, deze blijken echter slechts betrekking te hebben op het vermoeden van het bestaan van een schat in dit Hunbed. De beste man betwist dit en begint nog eens samen te vatten wat hij al eerder verteld had over de knokkels die overgebleven zijn van de oermensen die hier ooit begraven zijn. Na enige tijd lopen we een paar meter verder, we genieten van een mooi uitzicht over de Drentse essen. Echter de welpen hebben hier minder oog voor en ontdekken plots een tasje in de holte van een boom. "Meneer, wat is dat rare tasje in die boom?". Al gauw blijkt hier snoep in te zitten. Enigszins vertwijfeld besluiten we maar even van dit snoep te genieten. Maar dit is toch geen schat met rijkdommen uit de oertijd?
We lopen een eindje terug naar de gerestaureerde boerderij. Een aantal mooi opgeknapte werktuigen en koetsen bewonderen we onder toeziend oog van onze rondleider. Natuurlijk hoort bij een boerderij ook een woonkamer en keuken inclusief interieur met onder andere een bedstee. De beste man fleurt helemaal op en probeert de welpen alles maar dan ook echt alles te vertellen over het boerenleven jaaaaaren geleden. We leren de herkomst van het spreekwoord "het ondergeschoven kindje zijn" en "het breed hebben". De welpen beginnen honger te krijgen en de spanningsboog is inmiddels over zijn optimum. De beste man heeft natuurlijk nog verhalen waar we de rest van het kamp nog naar kunnen luisteren, maar ons mysterie wacht ook op een oplossing. Wie is de zoon van Tabbert? Brammert was tijdens dit avontuur in geen velden of wegen te bekennen.... "Hoe komt het dat we geen schat hebben gevonden?".
Gelukkig komt Brammert ons met zijn luxe vervoersmiddel wel weer ophalen. Hij brabbelt iets vaags over een bezoek aan een bekend stamhoofd valk over de grens in Germania. De welpen vinden het wel best en gaan met hem mee terug huiswaarts.
Daar aangekomen besluiten we voor wat decoratie van het terrein te zorgen, oermensen maken nou eenmaal muurschilderingen. En natuurlijk nog veel meer andere creaties met karton, hout, spijkers, schroeven, sateprikkers, pelpinda's en ander bouwmateriaal. Er wordt flink geschoten met lijmpistolen en tackers. Natuurlijk zijn ook de schroefmachines en hamers van de partij. Er wordt een tijd lang ijverig gewerkt, onderbroken door een minuutje stilte om 4 uur.
Al snel is het tijd voor een heerlijke nasi maaltijd voor deze creatievelingen, de mooie creaties worden trots in het bos geplaatst. Kiki zorgt voor een heerlijk toetje, daar moet natuurlijk gewoon nog een keer hard voor gezongen worden. Boven een klein vuurtje bereidt elke welp zelf een aantal heerlijke marshmallows.
Nadat de corveetaken voltooid zijn vraagt Brammert opnieuw de aandacht. Hij heeft een verzoek aan de welpen, welke daar gehoor aan geven. Er zijn een aantal rijkdommen die getransporteerd moeten worden naar een stamhoofd over de grens in Germania. Echter er is een vijandig gezinde stam, de douanestam, welke hiertussenin woont. Na een kort tochtje arriveren we bij de grens, welke zich bevindt exact bij het Hunebed vlak achter ons onderkomen. Er wordt flink gerend, zweetdruppels ontstaan op de voorhoofden van menig welp. De meeste rijkdommen bereiken hun einddoel, echt een flink deel wordt onderschept. Brammert is niet ontevreden en we keren moe terug richting ons onderkomen.
Daar treffen we Habbert. De oude man met stok is niet zo mobiel en lijkt al een poos op ons te wachten. Dit keer is hij niet de vriendelijke man zoals we hem kennen. Hij uit meerdere malen zijn ongenoegen over deze dag. Hij slaat met zijn wandelstok op de grond en gebruikt hem tevens om met zwaaiende gebaren de onzin die Brammert uitkraamt weg te wuiven. De schatkaart van vannochtend was nep! Dat zag je zo! Het papier ruikt zelfs nieuwerwets! De welpen hadden het kunnen weten, op een van de stukjes vannochtend stond "voor het lapje gehouden vandaag". Over het smokkelen van vanavond is Habbert woest. Tabbert was vrienden met iedereen, werkte hard en had het nooit in z'n hoofd gehaald goederen te smokkelen. Als er een iemand is die niet de zoon van Tabbert kan zijn dan is het wel ....... De welpen mogen het zelf invullen. Uiteindelijk strompelt Habbert mokkend weg.
Het is tijd om de logboeken bij te werken onder wat muziekale begeleiding van de welpenplaylist. Helaas voor de welpen is het al snel tijd om te gaan slapen!
Weltrusten!