De laatste dag van het zomerkamp is aangebroken! In plaats van de traditionele manier van wakker worden op een zomerkamp, is er dit keer gekozen voor het scherpe geluid van een brandmelder als wekker. Natuurlijk was dit niet te voorspellen, maar om half 9 schrikt de leiding wakker van het gepiep van de brandmelder. Gelukkig is het vals alarm en kunnen de welpen er wel om lachen. Half 9 is dan ook een prima tijd om op te staan.
Het is Fabbert die de welpen uit hun slaapzakken komt halen. Hij vertelt ze dat hij best wel gesloopt is van de afgelopen week. Hij heeft behoefte aan een dagje ontspannen. Fabbert heeft dan ook een welverdiende spa-dag ingepland, iets dat in zijn ogen perfect past in de levenswijze van ‘zijn’ vader; Tabbert. De welpen zien dit wel zitten, al is het maar om de, tot in de poriën getrokken, kampvuurlucht eindelijk eens kwijt te raken.
Voordat de wandeling naar het zwembad begint, is het tijd om de tassen vast in te pakken. Alle bagage die de afgelopen dagen in- en om de slaapzakken en matjes terecht is gekomen wordt gretig verzameld en binnen een korte tijd zijn vrijwel alle tassen ingepakt, matjes opgerold en slaapzakken in hun hoes terug gestopt. Maar goed ook dat dit zo snel ging, zo kunnen we immers nog langer in het zwembad liggen weken.
Het is een klein eindje lopen naar het zwembad. Voor de een-na-laatste keer komen de welpen langs de befaamde hunebed D45, ze komen er immers op de terugweg ook nog langs. In D45 staat de letter D voor Drenthe en het getal 45 betekent dat het hunebed nummer 45 is in het totaal aantal hunebedden die de noordelijke provincies van Nederland kennen. De telling schijnt te beginnen in Groningen en van daaruit wordt naar beneden gewerkt. Deze informatie wordt u overigens aangeboden door de rondleiding in het Nabershof van afgelopen woensdag. Maar goed, aangekomen bij het zwembad wordt er snel omgekleed en geprutst met de kluisjes waar per keer 10cent in moet. Dat betekent dat wanneer je per ongeluk de sleutel omdraait terwijl de deur nog niet dicht zit, je 10 cent kwijt bent.
Het zwembad ziet er in het begin wat verouderd uit, maar het blijkt een waar waterparadijs. Allereerst is er een grote en lange glijbaan die erg leuk is. Daarnaast staat een iets kleinere blauwe glijbaan die echt loeihard gaat en waarbij je moet uitkijken dat je niet tegen de ietwat gevaarlijk geplaatste stenen muur terecht komt, wanneer je in het water neerkomt.
Een ander prachtig element in het zwembad is het golfslagbad. Om het halfuur treedt deze in werking en vliegen de golven je om de oren. De golven zijn echt niet mis en sommige welpen hebben het dan ook moeilijk om het hoofd boven water te houden. Gelukkig bieden de leiding en schuimrubberen matten genoeg bescherming om het te doorstaan.
Een andere superleuke attractie is een springkussen dat op het water ligt en waar je op moet klimmen en vervolgens vanaf kan springen, glijden, rollen, duiken, vallen etc.
Tijdens het zwemmen worden er door de welpen enkele aanwijzingen gevonden die iets te maken kunnen hebben met de zoektocht naar de ware identiteit van de zoon van Tabbert. Geplastificeerde papiertjes met citaten uit Tabberts dagboek glijden achter de welpen aan door de glijbaan, of drijven boven in het bubbelbad. Een voorbeeld van een dergelijk citaat is ‘ik heb vandaag rustig de kat uit de boom gekeken’ of ‘ik weet altijd precies hoe laat het is’ of ‘heb gaten in mijn schoenen van het lopen’. Het is de vraag bij wie deze citaten het best passen. Vanavond zullen we meer weten!
Na een uur of 4 gezwommen te hebben is het tijd om naar de blokhut terug te keren. Vermoeide oogjes lopen in rustig tempo terug, waarna het tijd is voor het laatste avondmaal van dit kamp; traditionele Tafelfriet! Hierbij worden de eettafels ingepakt in plastic en worden er patatjes en mayonaise op de tafel gegooid. Het is een waar eetfestijn.
Na het eten is het nog tijd om in de logboekjes te schrijven. Langzaamaan beginnen de eerste ouders binnen te druppelen. Dit nieuws dringt inmiddels ook door tot de zolder waar de welpen zich bevinden. De spanning neemt daar dan ook toe en pogingen om de welpen rustig te krijgen zijn dan ook vrij kansloos. Om 19:00 is het tijd voor de hereniging. Er wordt hevig geknuffeld en de eerste spannende verhalen worden verteld onder het genot van een kopje koffie of een bekertje limonade.
Wanneer de vier potentiële zonen binnenkomen wordt het stil. De welpen gaan in een kring zitten en luisteren naar de sterke verhalen van de hunebendeleiders. Niet lang daarna komt de oude Habbert binnen. Hakkelend en stotend met een zware schatkist gaat hij in de kring zitten. Het is tijd om te ontdekken wie de echte zoon van Tabbert is. Dankzij een aantal goed geordende welpen zijn de meeste aanwijzingen van de afgelopen week bewaard gebleven en kan nagegaan worden welke hunebendeleider het beste past.
Het verdelen van de aanwijzingen gaat vlot en al snel blijkt dat er maar een echte zoon kan zijn. Hij die de meeste overeenkomsten met Tabbert heeft is overduidelijk Fabbert. De andere hunebendeleiders leggen zich neer bij dit verlies en feliciteren hem. De schat wordt overgedragen en de kist gaat open. In de kist vinden we allerlei materialen die kunnen helpen bij het overleven in de prehistorie, denk daarbij aan bijlen, zagen, touw en pinda’s. Maar ook zitten er de kampaandenkens in en tevens de trofee voor het nest van het kamp. Dit jaar gaat deze prijs naar nest Paars, gefeliciteerd!
Na een kwalitatief uitermate excellent kamplied dat door iedereen wordt meegezongen is het tijd om het kamp definitief af te sluiten bij de vlaggenmast. Met het strijken van de vlag zit het kamp erop en is het tijd om naar huis te gaan.
We kijken als leidingteam terug op een schitterende week met alleen maar hoogtepunten. We willen alle welpen dan ook hartelijk bedanken voor hun enthousiasme en gezelligheid. Daarnaast willen we onze kookstaf, Drintel en Warbol, bedanken voor de heerlijke maaltijden die gedurende de week zijn voorgeschoteld. Het doen van de boodschappen en het bereiden vergt erg veel tijd en we zijn dan ook zeer dankbaar dat zij zich daar zo hard voor ingezet hebben.
Daarnaast wensen we alle welpen en hun ouders een fantastische vakantie toe en zien we elkaar graag weer op 30 augustus, wanneer we afscheid nemen van een aantal overvliegers en daarnaast een groep nieuwe welpen zullen verwelkomen!
Met vriendelijke groet, Het welpenteam!