Doorgaans komt er na een eerste zomerkampnacht weinig van slapen terecht. Dit jaar is dat echter compleet anders! Pas om 08:00 beginnen de eerste welpen zachtjes met elkaar te praten. Eigenlijk is dat ook wel logisch; de eerste kampdag was al flink vermoeiend, maar misschien is het subtropisch klimaat dat in de slaapzaal heerst ook wel bevorderend voor een lange nachtrust.
Het is helaas erg regenachtig buiten en dus zijn we genoodzaakt om binnen te eten. Rond een uur of 9 zat iedereen fris en iets minder fruitig aan de ontbijttafel en spontaan kwam de oude Habbert de zaal binnen strompelen. Hij liep een beetje mank en zijn lampion was uit. Hij wilde weten of we inmiddels iets gevonden hadden dat met zijn overleden broer Tabbert te maken kon hebben. Het bleef echter stil in de zaal, tot ongenoegen van Habbert. Mokkend liep hij de trap af en kwam terug met een stuk dagboek van Tabbert, hij had deze gevonden aan de kapstok in de gang. De welpen waren iets minder oplettend en hadden daar duidelijk overheen gekeken.
Op het stuk papier uit het dagboek waren een soort rotstekeningen afgebeeld, drie stuks om precies te zijn. Het is een beetje moeilijk te zien, maar wie goed keek zag dat het een jager was, die met zijn speer op vogels, mammoeten en schildpadden joeg. Zou het betekenen dat Tabbert een jager was? Of misschien was hij wel een enorme dierenliefhebber!
Er is in Emmen in elk geval maar één plaats waar we meteen aan dachten; De Dierentuin! Misschien dat we daar wat meer te weten kunnen komen over het leven van Tabbert, de broer van Habbert en misschien wel de vader van Gabbert, Fabbert, Brammert of Lammert. Het blijft verwarrend.
Tegen half 11 stonden er 20 welpen bepakt en bezakt met lupa en regenpak in de gang, te wachten op de wandeltocht naar de dierentuin. Enkele welpen en leiding hadden geen regenjas en werden daarom voorzien van een ontzetten modieuze vuilniszakjas, eentje waar Gucci, Prada en Nickelson niet aan kunnen tippen!
Na een wandeling door de stromende regen komen we aan in de dierentuin. Deel 1 van de dierentuin om precies te zijn. Er is nog een ander deel, maar daarover later meer.
Dierentuin deel 1 bestaat uit een mooi park met talrijke dieren. Omdat we het nog niet warm en klam genoeg hebben beginnen de meeste groepjes in de vlindertuin. In deze tropisch vochtige kas fladderen duizenden vlinders vrij rond. In alle soorten, kleuren, vormen en maten. Er zijn er zelfs die een spanwijdte van 30cm hebben! En alsof dat nog niet genoeg is, krijgen we ook nog eens versterking van Kaa! Zij gaat de komende dagen ook mee op avontuur!
Na de bijzondere belevingen in de vlindertuin, gaan de meeste groepjes uiteen. In de dierentuin is zoveel te zien, te veel om op te noemen. Er zijn stoeiende leeuwen, slapende beren, grote haaien, enge krokodillen, grote neushoorns, roze flamingo’s, naakte molratten, spelende bavianen en nog veel meer! Allemaal erg leuk om te zien natuurlijk, maar er zijn twee dingen die toch wel heel speciaal zijn. Kort na elkaar zijn er in de dierentuin een baby-olifantje en een baby-giraffe geboren. Superschattig natuurlijk en hartstikke leuk om te zien!
Na een lunch bij de stokstaartjes lopen de meeste groepjes nog even een rondje en willen veel welpen nog een keer naar het zelfbenoemde 3D-huis. In dit ding krijg je een 3D-bril en loop je door een gek parcours waar je soms erg duizelig van wordt, een groot succes!
Oja, tijdens dit dierentuinbezoek komen we allerlei delen uit Tabberts logboek tegen. Het lijkt erop dat hij een enorme veelvraat was vroeger!
Na dit avontuur lopen we door het centrum van Emmen naar deel 2 van de dierentuin. Dit deel is volop in aanbouw en belooft erg mooi te worden. Voor nu bestaat dit deel uit een enorme binnenspeeltuin. De hal is totaal volgebouwd met een houten speelfort, inclusief piratenschip, bootjes, enge poppen, water en zandbak! De welpen vermaken zich er prima! Na een paar uur komen er bezweette en vermoeide kopjes uit de speeltoestellen geklauterd en is het weer tijd om naar huis te gaan.
Na een vermoeiende terugtocht gaan de meeste welpen even rustig liggen en komen ze bij van een enerverende dag en wachten ze op het avondeten. Vanavond eten we macaroni, dit is weer heerlijk klaargemaakt door Warbol en Drintel! Met een gezond stukje fruit als toetje komt de avond langzaam tot een eind. De logboeken komen op tafel en langzaam worden de gebeurtenissen nog eens opgedreund. Daarnaast mogen de welpen kaartjes naar huis sturen! De meest kleurrijke brieven worden geschreven. Morgen worden ze in de brievenbus gedaan en zullen ze spoedig bij de juiste adressen arriveren.
Nadat de meisjes gedouched hebben, gaat iedereen langzaam naar bed. Wanneer het net donker is komt opeens de oude Habbert binnen geslopen! De lamp staat al uit maar net als gister zorgt Habbert met zijn gaslampje voor de sfeerverlichting. Hij fluistert heel zacht om zeker te zijn dat de Hunebendeleiders (Lammert, Gabbert, Fabbert en Brammert) hem niet horen. De oude Habbert is een vriendelijke man voor de welpen. Dat verklaard ook waarom de welpen op het puntje van hun matje gaan zitten om zijn verhaal aan te horen. De welpen hebben de gevonden logboekstukken over Tabbert al meteen paraat, deze belangrijke documenten worden natuurlijk in de slaapzak bewaard!
Hebben de welpen al in de smiezen wie van de hunebendeleiders de zoon van Tabbert is? Het is lastig, telkens als er logboekstukken met typische karaktertrekken van Tabbert gevonden worden gedragen zij zich hier opvallend naar. Zij willen natuurlijk allemaal aanspraak maken op de erfenissen van Tabbert! De oude Habbert spreekt af om morgen nieuwe aanwijzingen te laten bezorgen op een plek waar de welpen ze zeker eerder vinden dan de hunebendeleiders. Afgesproken wordt dat de welpen deze geheimhouden! Zo is er pas echt duidelijk te zien wie van de leiders het meest op Tabbert lijkt, en dus zijn zoon zou kunnen zijn!
Terwijl Habbert de zaal verlaat, discussiëren de welpen nog even verder. Zal het Brammert zijn? Of toch Lammert…. Snel vallen de vermoeide welpjes in slaap, vol verwachting wat de dag morgen brengen zal.
Weltrusten!