Vandaag was het alweer zover, de laatste dag was aangebroken. Het is ongelofelijk hoe snel zo'n weekje voorbij gaat. Gelukkig was de laatste dag een hele leuke!
Het begon allemaal 's ochtends om een uurtje of 9. De welpen werden wakkergemaakt en er werd ontbeten. Daarna werd de bagage snel ingepakt al was dit voor sommige welpen niet eenvoudig. Het is ook lastig als je spullen over zo'n beetje de hele zaal verspreid liggen en als je niet meer weet welke sokken nou wel of niet van jou zijn. Dit fiasco resulteerde dan ook in een enorme berg met gevonden voorwerpen. Als jou spullen nog steeds niet terecht zijn, niet getreurd, dan liggen ze ongetwijfeld op het troephuis of bij een andere welp thuis.
Na het inpakken van de bagage was er nog even tijd om de vogelhuisjes af te maken, met wat hulp van de leiding zijn alle huisjes in zekere zin afgekomen. Daarna werden de stukjes voor de bonte avond konden voorbereid, dit moest goed gebeuren want het zou niet zomaar een bonte avond worden, maar een echte trouwerij tussen Drintel en Hathi.
Na een snelle lunch stond het volgende avontuur alweer op het programma. De houthakkers leek het een goed idee om wat meer te weten te komen over brandveiligheid in het bos. En waar kun je dit beter leren dan in het brandweermuseum? Inderdaad, nergens anders dan in het brandweermuseum.
Het brandweermuseum is een erg leuk museum met tal van oude brandweerwagens, helmen, luie pompers, anti-terrorsuits en noem maar op. Aan de hand van een vragenlijst kwamen we veel te weten over de historie van de brandweer. Ook over de stormramp van Borculo in 1925 was een hoekje ingericht. Deze ramp, waarbij toch gauw 3 koeien en boer overleden waren is blijkbaar dusdanig erg geweest dat er een stukje museum voor wordt gereserveerd.
Na een aantal rondjes door het museum was het tijd voor een ritje op een echte oude brandweerwagen. In de regen gingen we in twee groepen mee met de wagen. Het was een oude onoverdekte wagen met een enorme ladder erop en een sirene die nauwelijks te horen was door het gebrul van de motor, prachtig. Na een rondje door Borculo kwam ook dit avontuur tot een eind. We gingen terug naar onze blokhut in Neede.
Aldaar was het tijd voor wat vrijspelen, het schrijven in de logboekjes en een traditionele maaltijd van patat op tafel. De tafels worden dan afgedekt met plastic en daarop wordt de friet en saus gegooid. Het was weer een heerlijk succes.
Na het avondeten was het tijd voor een korte corveeronde en een aantal spellen op een weiland in de buurt. De leiding die achterbleef op het gebouw kon de bruiloft goed voorbereiden en de ouders verwelkomen.
Het initiatief voor de spellen kwam van de welpen zelf, zo begonnen we met het stand in de mand blablabla spel, daarna een verkapte versie van levend stratego en een woordenraadspelletje als rustige afsluiter. Veel welpen waren echt moe en lagen heerlijk in het hoge gras met een avondzonnetje op hun gezichtjes.
Om half 8 was het tijd voor de grandioze bruiloft. Toen de welpen aankwamen op het gebouw waren de meeste ouders al gearriveerd. Er werd druk geknuffeld en bijgepraat! Na een paar minuten was het tijd voor de bruiloft. Iedereen had netjes plaatsgenomen in de mooie trouwzaal. In afwachting van het bruidspaar en de ambtenaar van de burgerlijke stand. Die ambtenaar was niet zomaar iemand, het was de boskoning, de enige man met bevoegdheid om mensen te trouwen in de regio. Hij was echter niet zo tevreden en wilde het huwelijk eigenlijk afblazen. Alweer hadden de welpen niet goed op zijn gouden bijl gelet.
Na eindeloos zeuren en overhalen kregen we de boskoning toch zover om de bruiloft door te laten gaan. We hebben afgelopen week immers heel veel gedaan om hem te plezieren en te laten zien dat we goede houthakkers zijn.
Onder luidt applaus werd het bruidspaar binnengehaald en getrouwd door de boskoning. Hierna was het feest. Er waren 4 leuke sketches en limonade en chips voor iedereen. Ook was er een grote bruidstaart die met de hele zaal gedeeld werd. Als laatste was er een slotlied gezongen door de leiding. De songtekst vind je aan het einde van dit verhaal. Oja, er was ook nog een verkiezing voor nest van het kamp. Dit nest had de meeste punten gescoord met vanalles en nogwat, denk aan slapen, corvee, spellen etc. Dit jaar was dit nest Rood. Hartelijk gefeliciteerd!
Toen was het zover, het kamp was echt afgelopen. Het laatste woord was voor Akela, dit was zijn laatste zomerkamp met de Welpen, volgend jaar zal hij bij de Explorers aansluiten als begeleiding. We wensen hem daar heel veel plezier en bedanken hem ook via deze weg voor al zijn toewijding en enthousiasme de afgelopen jaren bij de welpen.
Toen alle welpen naar huis waren bleek dat er heel veel bagage achter gebleven is. Zoals eerder gezegd, deze spullen zijn allemaal meegenomen naar het troephuis en kunnen na het kamp gewoon worden opgehaald!
We willen graag alle welpen bedanken die zijn meegegaan naar dit kamp. Zonder jullie was het natuurlijk niet mogelijk om er zo'n feest van te maken. BEDANKT!
Tot volgend seizoen,
Het leidingteam