Na een redelijk rustige nacht werden de welpen vandaag rond half 9 wakker gemaakt. Ook vandaag stond er weer een drukke dag op de planning, al konden we vanochtend lekker rustig aan doen. Na een heerlijk ontbijt werd het corvee gedaan en daarnaast werd de slaapzaal even opgeruimd. Alle kleren, snoep en andere rommel werd weer netjes in de tas gestopt, zo ziet de slaapzaal er tenminste een beetje netjes uit.
Er is vandaag en morgen trouwens een extra leiding op het kamp aanwezig, haar naam is Kaa. Sommige welpen kennen haar nog wel, maar voor anderen is ze misschien een onbekende. Kaa is jarenlang welpenleiding geweest en komt af en toe nog wel eens langs. Hartstikke gezellig!
Na het ochtendritueel besloten we om ons vandaag maar eens keer niks aan te trekken van de boskoning, er is immers ook tijd voor ontspanning nodig. En aangezien de boskoning gisteravond erg tevreden was over het werk dat de welpen hadden verricht, vonden de welpen dat ze wel een beetje aan 'chillen' toe waren. In een lange stoet van maarliefst 6 auto's wilden we vertrekken richting de Waarbeek bij Hengelo, let op : 'wilden', de uittocht verliep niet helemaal vlekkeloos. Kaa reed iets te dicht langs een ijzeren uitsteeksel in het hek, met als gevolg een grote scheur in de linker achterband van haar auto. De welpen moesten dus nog even geduld hebben, de tijd werd gedood met een potje buskruit. Na een klein kwartiertje en een bandenwissel kon de tocht naar de Waarbeek alsnog beginnen.
Aangekomen bij het park, om een uurtje of 12, zochten we een verzamelplaats voor alle spullen waarna de pret kon beginnen. De Waarbeek is echt een leuk pretpark, al ziet het er wat oud en lelijk uit. De meeste attracties zien eruit alsoude of afgekeurde kermisattracties, maar dat mag de pret niet duidelijk niet drukken. De welpen vinden het prachtig en letten niet op de afbladerende verf, de leiding vindt het overigens ook prachtig, vaak is de verhouding welp vs. leiding bij de wachtrij niet heel groot.
In de Waarbeek zijn tal van misselijkmakende, harddraaiende, buikkriebelende, hooggaande attracties in het park. Zo is er een achtbaan, een reuzenrad, een rups, trampolines, een treintje, waterfietsen en ga zo maar door. Voor elk wat wils.
Ook het personeel van het park was zo nu en dan enthousiast, zo was er een die de hele tijd de 'scoutfit-pet' van de welpen afpakte en wegrende. Een ander liep de boel op stelten te zetten bij de zweefmolen. Het overige deel van het personeel was echter even saai en futloos als het haar van de boskoning.
Een van de attracties die het meest in de smaak viel was toch wel de botsauto's. Op een gegeven moment waren het alleen nog maar de welpen van de subanhara-liemersgroep die in de botswagentjes zaten en op elkaar klapten.
Oja, de broer van de boskoning was ook in de Waarbeek, of nouja, zo leek het. Een man met een lange witte baard leek sprekend op onze bezemkastbewoner.
Rond een uurtje of 5 begon de terugreis naar de Zweedse blokhut. Hier was het tijd voor een beetje ontspanning. De meeste welpen kozen ervoor om even rustig aan te doen, terwijl anderen nog de kracht hadden voor een potje voetbal. Iets later dan gepland gingen we avondeten. Het was weer heerlijk, namelijk: rijst met een soort kip-groentesausje en kroepoek. De eerste 'lust-ik-niet-bonnen' zijn echter wel ingeleverd vandaag...
Na het eten werd er goed gecorveed en was er weer even vrije tijd. De leiding maakte in de tussentijd de keuken en de WC's schoon. Daarna was het tijd voor Zweedse-viking-stratego, dit spel werd veel gespeeld door de voorouders van de boskoning. Op die manier kregen de welpen misschien meer inzicht in de beweegredenen van de boskoning.
Na een paar potjes keerden we terug naar de blokhut. Het was er een enorme bende. Alles lag overhoop, in het hele gebouw. En er was nog iets vreemds, de gouden bijl die we gisteravond kregen van de boskoning was veranderd van positie. Hij was ongeveer een halve slag gedraaid op het bord waarop hij vastzit. Oe raakte meteen in paniek omdat hij vreesde dat het door magie kwam. Na lang brainstormen denken we nu dat het geen toeval is, maar dat de boskoning er iets mee wil zeggen. We weten alleen nog niet wat, dat zien we misschien morgen.
Na het dit fiasco was het de hoogste tijd om de spannende gebeurtenissen van vandaag op te schrijven in het logboek. Zo blijven de herinneringen immers levend.
Vanavond moeten de jongens douchen, al vinden velen dit niet leuk, het moet. Over een paar jaar piepen ze heel anders als er geen douche aanwezig is op het kampterrein;)
Na een spannende, lange, vermoeiende dag gaan de welpen vanavond op het tijd naar bed. Morgen staat er weer lange dag vol leuke dingen te wachten.
Tot morgen!