De eindsprint...

Het laatste logboek hadden jullie nog tegoed... de vrijdag... de eindsprint.
Nacht vijf zit er bijna op en de laatste dag breekt aan. Na een slopende kampweek is het tijd voor jawel de eindsprint, vanavond worden de welpen weer opgehaald en slapen ze weer in hun eigen bed, waarschijnlijk voorafgegaan door de achterbank van de auto. Maar zo ver is het nog lang niet! Het ophalen niet, maar het eind van de nacht ook niet.
De welpen evalueren de geweldige zwemdag van gisteren nog even in hun dromen, die dag heeft gewerkt als een sloopkogel. Zwemmen vergt een hoop energie, daarbij zijn een aantal kinderen helaas ook vervelend verbrand, waarvoor nogmaals ons excuus.
Het volume in de slaapzaal blijft erg laag, wat slaapgeronk afgewisseld met het geluid van omslaande Donald Duck pagina's. De leiding besluit het zo te laten, de eindsprint mag nog even op zich laten wachten. Gelegenheid voor ons om ons te laten trakteren door een aantal plusscouts op heerlijke gebakken eitjes. Terwijl wij hiervan genieten tocht het nogal in de slaapzaal, althans de gordijnen bewegen. Naar later blijkt waren dit glurende welpen. Wanneer de klok al ruim negen maal geslagen heeft hebben de welpen zin om eruit te komen. We gaan aan tafel, genieten van het ontbijt, gaan een lunchpakketje maken, corveën, en... helaas geen tijd voor vrijspelen.
De welpen hebben niets in de gaten, ondertussen is de zwart geklede man weer verschenen. Hij vraagt de welpen of zij nog belangrijk bewijs hebben gevonden wat getuigt dat Marcus Akelaar de boel bedonderd. Het feit dat de hoge Duitse ambtenaren gisteren wegliepen wapperend met slechts ëën briefje van 10 euro heeft indruk gemaakt. Dit contract klopt niet! Onze altijd zeer goed ingelichte vriend vind het inmiddels welletjes met Marcus! Hij weet dat Marcus ergens op de Holterberg te vinden is vandaag. Zorgen de welpen dat ze aanwezig zijn zodat we hem kunnen confronteren met alle feiten?
Geen tijd te verliezen, we vertrekken richting het nationaal park. Aldaar aangekomen valt ons oog op 'het natuurdiorama', wat zal dat zijn? Misschien is Markus daar? Eenmaal binnen blijkt dit een prachtig museum te zijn. We besluiten het te bezichtigen. Een aardige meneer wil ons wel rondleiden in het museum. Tegelijkertijd is hij dakdekker, af en toe komt hij naar beneden geklauterd om ons wat uit te leggen, ja.. het museum draait op vrijwilligers cq. gepensioneerden.
De welpen verdelen zich snel in kleine groepjes, en krijgen een speurtocht uitgereikt. Hierop staan vragen over dieren die in het museum te vinden zijn. In het museum zijn namelijk opgezette dieren tentoongesteld, niet slechts degene die voorkomen op de Holterberg, nee nee van over de hele wereld. Van de kleinste vogeltjes tot een enorme Eland. De dieren bevinden zich in diorama's, nagebouwde landschappen. Erg mooi gemaakt! De welpen zijn enthousiast en zien middels de vragen erg veel van het museum. Natuurlijk probeert iedereen het zo goed mogelijk te doen, want de dakdekker heeft verteld dat we het gezamenlijk gaan nakijken.
Zogezegd zo gedaan, we bespreken de antwoorden. Maar het wordt iets moeilijker gemaakt, we doen het blind, dat wil zeggen zonder de zojuist door de welpen ingevulde vragenlijsten. We proberen het uit ons hoofd, dit gaat ons ondanks de vermoeidheid goed af. We zitten in een kring op de grond, enkele nekken houden het niet... knikkebollen noemen we dat. De man van het museum heeft er schik in, hij vertelt het één na het andere verhaal als de welpen slechts een kleine vraag stellen. Op een gegeven moment hebben de verhalen weinig meer te maken met de dieren in het museum. Het karakter van de verhalen veranderd geleidelijk van non-fictie naar hoogst fictief. Ach wat maakt het uit. We zitten zo lekker te doezelen op het tapijt. Maar helaas wordt het tijd om weer verder op zoek te gaan naar die van oplichting verdachte Marcus Akelaar.
We lopen een stukje het bos in, het tempo doet niet echt aan een eindsprint denken vandaag. Aangekomen op een open veldje duikt Marcus Akelaar op, hij wordt al gelijk achterna gezeten door de zwarte man die ons de agelopen week zo trouw van tips heeft voorzien. Hij wordt flink bij de kladden gepakt. Na een spectaculaire worsteling ligt hij in de houdgreep. De welpen confronteren hem met de feiten. Na wat gestamel en een schamel sorry wordt Marcus ingerekend en in de kofferbak van de zwart geklede man afgevoerd. Daar zijn we vanaf!
Weer terug op het gebouw is het tijd om de tassen in te pakken. Dit doen we per nest, tegelijkertijd wordt er flink gestudeerd op de sketches voor de bonte avond die we met de ouders zullen beleven. Met hulp van de leiding worden de slaapmatjes opgerold en de eigendommen bij elkaar geraapt. Natuurlijk blijven er zoals altijd zaken over die van niemand zijn, hoe kan dat? Van de kaboutertjes! Alhoewel we best mogen zeggen dat de hoeveelheid dit jaar meevalt! Akela en Lowietje doen nog een vermakelijke gevonden voorwerpen show waarbij enkele dingen nog in de tassen van de eigenaren terecht komen.
Inmiddels zijn traditiegetrouw de tafels beplakt met vuilniszakken en op enkele plekken bespoten met ketchup, mayo en appelmoes. Al snel wordt daar de friet bijgestort. We hebben op de laatste dag natuurlijk geen zin om te moeten afwassen! De voorkeuren voor frikandel of kroket waren 's ochtends al door Warbol en Drintel opgenomen.
We doen nog heel rustig aan een spel in het bos, terwijl de ouders binnen druppelen en de door de welpen zo zorgvuldig ingepakte tassen controleren. Kopje koffie erbij... En daar verschijnen de welpen!
Maar ook de scouts en explorers verschijnen, en onze voorzitter Joris. Het is tijd om het kamp te sluiten. Terwijl we daar mee bezig zijn verschijnen (t)Rutte en Paardenbloem, ze zijn overrompeld. Zijn ze opgelicht door de o zo deskundige Marcus Akelaar? De deal met Duitsland kan niet door gaan aldus de Welpen. Hoe moeten we nu aan het geld komen om uit de crisis te komen?! De Scouts bieden hulp, zij hebben afgelopen week zoveel geld verdiend dat Nederland zonder zichzelf te hoeven verkopen uit de crisis kan komen. De scouts overhandigen de cheques aan (t)Rutte en Paardenbloem, die na enigszins aarzelen toch ook wel erg blij zijn!
Zijn de welpen al moe genoeg om naar huis te gaan? Neehoor! ;) Nog energie genoeg voor de geweldigste sketches. De één nog beter te begrijpen dan de ander... Na 'De toneelstuk' van onze echte showpresentator Baloe, is het tijd om de trofee van het kamp uit te reiken! Nest Paars gefeliciteerd! Helaas zit het kamp er nu echt op... Alle welpen bedankt, iedereen heeft weer een ontzettend goede eerste vakantie week gehad!
We willen alle lezers van ons logboek bedanken voor de belangstelling. Ook bedankt voor de vele positieve reacties die we ontvangen hebben. Hoewel hieronder staat dat Akela de logboeken plaatst, ze zijn geschreven door afwisselende auteurs.
Tot in het nieuwe seizoen!